อีกเรื่องที่ดิฉันสังเกต คือ เรื่องการกินง่าย อยู่ง่าย จำได้ว่า โรงเรียนทำอาหารกลางวันแบบเรียบง่าย และปริมาณไม่มาก อาหารไม่ค่อยอร่อย แต่เด็กๆก็ต้องกิน เพราะไม่ค่อยมีทางเลือก ผลก็คือ แม้อยู่บ้านจะเป็นคุณหนู คุณชาย แต่ก็ติดดินค่ะ บางโรงเรียน ให้นักเรียนล้างจานเอง น้ำล้างชามคราบมันลอยละล่อง ดูน่ารังเกียจ แต่ท่านอธิการิณี สอนว่า มือเราสกปรก เหม็นหรือเลอะ เราก็ล้างออกได้ แต่ใจที่สกปรก ล้างเท่าไหร่ ก็อาจจะไม่หมด หัดล้างถ้วยชามล้างห้องน้ำให้ส่วนรวม มันช่วยล้างใจของเราได้
เท่า ที่ดิฉันเรียนมา และเคยได้ยินมา มิสและผู้บริหารจะไม่ค่อยเน้นเรื่องการเรียน ยกเว้นเด็กคนนั้นจะการเรียนบกพร่องมากๆ ก็จะเรียกมาคุย เพื่อให้เรียนให้ทันเพื่อนๆ แต่คนที่ได้คะแนนกลางๆ หรือพ้นมาตรฐาน ก็จะไม่มีปัญหา ท่านไม่มาเร่งให้เรียน หรือ เน้นติวอะไรมากมาย กลัีบส่งเสริมให้ทำกิจกรรมอื่นๆ เพื่อฝึกทักษะอื่นๆแทน (แน่นอนค่ะ บนความเรียบง่าย มัธยัสต์ ติดดิน) แต่เรื่องการบ้านนี่เยอะจริงค่ะ สมัยก่อน ดิฉันก็ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง โดนไปหลายดอกเหมือนกัน แต่ด้วยความที่พฤติกรรมดีเด่น น้ำใจเป็นเลิศ ครูก็ปล่อยๆ แกมเป็นห่วง กลัีวไม่มีที่เรียนต่อเหมือนกัน
หากได้เรียนโรงเรียนแคธอลิค แม้เด็กจะเรียนแย่แค่ไหน ก็ไม่ต้องกลัวไม่มีที่เรียน เพราะโรงเรียนไม่ค่อยทิ้งลูกศิษย์และรักลูกศิษย์มาก มีแต่จะพยายามหาจุดเด่น และส่งเสริมเด็กให้ดีที่สุด เท่าที่เด็กคนนั้นจะทำได้ ยกเว้นเด็กที่มีปัญหาเรื่องพฤติกรรมมากมาย เช่นอบายมุข เกเร หรือ ติดยาเสพติด โดดเรียน หรือผิดระเบียบหนักๆ หรือบ่อยๆ โรงเรียนก็อาจจะเรียกพ่อแม่มาคุย เพื่อขอความร่วมมือให้ช่วยลูก หากพ่อแม่ไม่ให้ความร่วมมือ ปล่อยปละละเลยลูก โรงเรียนก็อาจจะพิจารณา ไม่ให้เด็กเรียนต่อไปค่ะ อันนี้ไม่ใช่ความผิดของเด็ก แต่เป็นเพราะทัศนคติของพ่อแม่ที่ไม่สามารถร่วมมือกับทางโรงเรียนได้
สรุป แล้ว จากประสบการณ์ พ่อแม่ที่คาดหวังเรื่องการเรียนเป็นเลิศ หรือดูแลลูกให้สุขสบาย มาตรฐานฝรั่ง โรงเรียนแคธอลิค อาจจะไม่ได้เป็นแบบที่หวัง แต่หากหวังเรื่องความประพฤติ ความมีน้ำใจ เมตตา ก็เป็นไปไ้ด้ค่ะ ที่นี่
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น